Geschreven: oktober 1937
Bron: De Rode October, maandschrift van de RSAP, oktober 1937, jg. 2, nr. 10
Bezorging: fotokopieën van Dick de Winter
Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
Laatste bewerking: 05 mei 2010
| Verwant: • Dewey-commissie • Van Lenin tot Stalin • Waarom heeft Stalin over de oppositie gezegevierd? |
In de juni aflevering van ons tijdschrift hebben wij op blz. 127 en volgende gewag gemaakt van de werkzaamheid van de door de bekende Amerikaanse filosoof Dr. John Dewey gepresideerde internationale commissie van onderzoek, die zich tot taak stelde klaarheid te brengen omtrent de gedurende de beide meest bekende Moskouse processen tegen vooraanstaande leden der partij van Lenin gelanceerde zeer ernstige beschuldigingen aan het adres van Leon Trotski, die als de “autor intellectualis” werd voorgesteld van de misdaden, waarvan de beklaagden beschuldigd werden en wier bestaan zij erkenden.
De in New York opgetreden commissie was zeer heterogeen van samenstelling. Naast liberale journalisten en critici als Benjamin Stolberg, Suzanne La Folette en de Mexicaan A. Zamora, figuren uit de arbeidersbeweging als de anarchist Karlo Tresca, de beide gewezen sociaaldemocratische afgevaardigden van de Duitse Rijksdag Wendelin en Otto Rühle, en de Fransman Alfred Rosmer, deelnemer aar de conferentie van Zimmerwald en in de beginperiode een der leiders van de Franse communistische partij. De commissie heeft een uitvoerig onderzoek ingesteld en de beschikking gekregen over uitgebreid materiaal. Honderden gelegaliseerde verklaringen hebben aangetoond dat de verdachten in de Moskouse processen Joerin, Goltzmann, Pjatakov en Romm nimmer enig contact met Trotski hebben gehad. Een nieuwe aanwijzing voor het ruime gebruik van de leugen in die processen.
De in het bezit van Trotski zijnde particuliere correspondentie is geheel bestudeerd en daarbij is gebleken dat de strekking van zijn brieven lijnrecht in tegenspraak staat tot de beschuldigingen van Moskou. Van het subcomité, dat onder leiding stond van Professor Dewey zelf, en Trotski persoonlijk aan een uitgebreid verhoor heeft onderworpen, is uiterst belangrijk materiaal afkomstig, waarvan wij reeds in het juninummer van de “Rode Oktober” enige onderdelen plaatsten, die betrekking hadden op de beschuldigingen van terreur en sabotage. Thans brengen wij de door Trotski afgelegde verklaringen over de te zijne laste gelegde relatie met Hitler en de Japanse autoriteiten, alsmede de voor het subcomité door Trotski gegeven verklaring van de brutale vervalsingen, waartoe Stalin moest overgaan bij de vernietiging van de elite der bolsjewistische partij.
Het Trotski van alle beschuldigingen vrij pleitende rapport der commissie zal binnenkort verschijnen. De laatste zittingen zijn van 18 tot 20 september jl. in New York gehouden. Uit correspondentie, die wij van het Franse lid van de internationale commissie mochten ontvangen, wisten wij reeds dat de voortgezette gewelddaden van de stalinistische bureaucratie ertoe bijdroegen de overtuiging te vestigen, dat de opzet van de meest geruchtmakende processen steeds scherper als maakwerk erkend werd. Naarmate het aantal slachtoffers van de stalinistische terreur groeide, werden de gelanceerde beschuldigingen onwaarschijnlijker. En in ditzelfde nummer van de “Rode Oktober” toont de van de redactie van het Bulletin der Russische Oppositie afkomstige beschouwing over de bloedige reiniging van de stalinistische bureaucratie aan, dat allereerst Stalin, die zoveel belangrijke figuren aan zijn machtsbegeren offerde, voor zichzelf de val onafwendbaar heeft gemaakt.
De Moskouse autoriteiten verstrekken zelf de gegevens, die aantonen dat sedert het Zinovjev-proces vele honderden doodvonnissen geveld werden, de razernij van het reinigingswerk op elk terrein van het sovjetleven haar slachtoffers zoekt. En naast de toegegeven terechtstellingen zijn er de talrijke duistere moorden in de gevangenissen van de Sovjet-Unie, wier aantal ongetwijfeld boven dat van de executies zal uitgaan. Wij herinneren in dit verband slechts aan het feit dat het aantal jonge stalinisten, dat met het leven boeten moest voor de aanslag op Kirov en na een proces werd neergeschoten, ver beneden dat bleef van de om het leven gebrachte gevangenen, die zonder enige vorm van proces uit de weg werden geruimd. De betekenis van de stalinistische razernij is aan de wereld zoveel duidelijker geworden sedert de werkzaamheid van de stalinistische beulen zich in sterke mate in Spanje openbaarde. De door verstrekking van wapens aan de wettige regering van Spanje verkregen invloed der Russen in dat land is in de eerste plaats benut om op bloedige wijze aan te tonen, dat de bedreiging van buitenlandse “trotskisten” door de in het tweede proces terechtstaande Karl Radek geen leeg woord gebleven is. Aan de controle van de wettige regeringsinstanties onttrokken, treden handlangers van de Russische GPOe, in samenwerking met politie, gewelddadig op, arresteren zij ongewenste – revolutionaire – Spanjaarden en buitenlanders en maken zich ook in verschillende gevallen aan sluipmoord schuldig. Als de besmetting van het tegen de muitende generaals strijdende Spanje niet moeilijk was ten gevolge van de chantagepolitiek der Russen bij de levering van wapens, dan is daarnaast nog te constateren, dat ook buiten de Sovjet-Unie en Spanje de stalinistische terreur woedt, op dezelfde, de arbeidersbeweging bezoedelende wijze een campagne van ophitsing en laster voert en tenslotte in bepaalde omstandigheden ook de sluipmoord toepast. De op 4 september buiten Lausanne gepleegde moord op de Poolse communist Ignaz Reiss, kort nadat hij in een politieke brief aan het Centraal Comité van de stalinistische partij te Moskou gebroken had met die partij, heeft onder zodanige omstandigheden plaats gevonden, dat mem niet maanden achtereen en soms veel langer in het duister blijft tasten naar de bedrijvers van de politieke moorden doch binnen enkele dagen in staat was voldoende aanwijzingen bijeen te brengen om de verantwoordelijkheid van de Moskouse GPOe boven alle twijfel vast te stellen.
Na een voorspel van bloedige terreur gaat de Sovjet-Unie en de internatonale stalinistische beweging het twintigjarige jubileum vieren van de Oktoberrevolutie. Een tijdvak van democratie wordt aangekondigd voor het onder leiding van Stalin zo gelukkige, vrij en voorspoedig geworden Rusland. Het is van grote betekenis te achten, dat vlak voor de herdenkingsfeesten een rapport van de Amerikaanse commissie verschenen is, hetwelk de door de stalinistische bureaucratie begane misdrijven tegen de voornaamste leiders der partij van Lenin voor de historie brandmerkt.
Redactie “De Rode Oktober”