Σύντροφοι,
Γράφω αυτές τις γραμμές το απόγευμα της 24ης. Η κατάσταση είναι κρίσιμη στο έπακρο. Στην πραγματικότητα είναι τώρα απολύτως σαφές ότι το να καθυστερήσουμε την εξέγερση θα ήταν μοιραίο.
Με όλη μου την δύναμη παροτρύνω τους συντρόφους να καταλάβουν ότι όλα κρέμονται τώρα από μια κλωστή· ότι αντιμετωπίζουμε προβλήματα που δεν πρόκειται να λυθούν με διασκέψεις ή συνέδρια (ακόμα και από συνέδρια των Σοβιέτ), αλλά αποκλειστικά από τους ανθρώπους, από τις μάζες, από τον αγώνα του ένοπλου λαού.
Η αστική επίθεση των Κορνιλοφικών και η απομάκρυνση του Βερχόβσκι(2) δείχνουν ότι δεν πρέπει να περιμένουμε. Πρέπει με οποιοδήποτε κόστος, αυτό το ίδιο απόγευμα, αυτή την ίδια νύχτα, να συλλάβουμε την κυβέρνηση, αφού πρώτα έχουμε αφοπλίσει τους ευέλπιδες της στρατιωτικής σχολής (νικώντας τους, εάν αντισταθούν), και πάει λέγοντας.
Δεν πρέπει να περιμένουμε! Μπορεί να χάσουμε τα πάντα!
Η αξία της άμεσης κατάληψης της εξουσίας θα είναι η υπεράσπιση του λαού (όχι του συνεδρίου, αλλά του λαού, του στρατού και των αγροτών κατά πρώτο λόγο) από την κορνιλοφική κυβέρνηση, η οποία έδιωξε τον Βερχόβσκι και εκκόλαψε μια δεύτερη πλεκτάνη τύπου Κορνίλοφ.
Ποιος πρέπει να πάρει την εξουσία;
Αυτό δεν είναι σημαντικό αυτή τη στιγμή. Ας το κάνει η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή(3), ή «κάποιο άλλο όργανο» το οποίο θα διακηρύξει ότι θα παραδώσει την εξουσία μόνο στους αληθινούς αντιπροσώπους των συμφερόντων του λαού, των συμφερόντων του στρατού (η άμεση πρόταση για ειρήνη), των συμφερόντων των αγροτών (η γη να δοθεί αμέσως και η ιδιωτική ιδιοκτησία να καταργηθεί), των συμφερόντων όσων λιμοκτονούν.
Όλες οι περιοχές, όλα τα συντάγματα, όλες οι δυνάμεις πρέπει να κινητοποιηθούν αμέσως και πρέπει αμέσως να στείλουν τις αντιπροσωπείες τους στη Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή και στην Κεντρική Επιτροπή των Μπολσεβίκων με την επίμονη απαίτηση ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφεθεί η εξουσία στα χέρια του Κερένσκι και Σία μέχρι την 25η κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις· το ζήτημα πρέπει να αποφασιστεί σίγουρα αυτό το ίδιο απόγευμα, ή αυτήν την ίδια νύχτα.
Η ιστορία δεν θα συγχωρήσει τους επαναστάτες για τη χρονοτριβή τους όταν μπορούσαν να είναι νικητές σήμερα (και σίγουρα θα είναι νικητές σήμερα), ενώ διακινδυνεύουν να χάσουν πολλά αύριο, στην πραγματικότητα, διακινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα.
Εάν καταλάβουμε την εξουσία σήμερα, την καταλαμβάνουμε όχι σε αντίθεση με τα Σοβιέτ αλλά για λογαριασμό τους.
Η κατάληψη της εξουσίας είναι δουλειά της εξέγερσης· ο πολιτικός σκοπός της θα γίνει σαφής μετά από την κατάληψη.
Θα ήταν μια καταστροφή, ή μια καθαρή τυπικότητα, να περιμένουμε τη διστακτική ψηφοφορία της 25ης του Οκτώβρη. Ο λαός έχει το δικαίωμα και είναι δεσμευμένος με το καθήκον να αποφασίσει τέτοια ζητήματα όχι με μια ψηφοφορία, αλλά με τη δύναμη· στις κρίσιμες στιγμές της επανάστασης, ο λαός έχει το δικαίωμα και είναι δεσμευμένος με το καθήκον να δίνει κατευθύνσεις στους αντιπροσώπους του, ακόμη και στους καλύτερους αντιπροσώπους του, και να μην τους περιμένει.
Αυτό αποδεικνύεται από την ιστορία όλων των επαναστάσεων· και θα ήταν ένα απέραντο έγκλημα εκ μέρους των επαναστατών αν επρόκειτο να αφήσουν την ευκαιρία να χαθεί, ξέροντας ότι η σωτηρία της επανάστασης, η προσφορά της ειρήνης, η σωτηρία της Πετρούπολης, η σωτηρία από την πείνα, η μεταβίβαση της γης στους αγρότες εξαρτώνται από αυτούς.
Η κυβέρνηση είναι ετοιμόρροπη. Πρέπει να της δοθεί το τελειωτικό χτύπημα με οποιοδήποτε κόστος.
Tο να καθυστερήσουμε την ενέργεια αυτή είναι μοιραίο.
Σημειώσεις
1. Το κείμενο αυτό είναι το τελευταίο γραπτό του Λένιν πριν την κατάληψη της εξουσίας. Την ίδια μέρα πήγε στο Σμόλνι, από όπου καθοδήγησε την τελική φάση της εξέγερσης.
2. Ο Α. Βερχόβσκι (1886-1941) ήταν υπουργός στρατιωτικών στην τελευταία προσωρινή κυβέρνηση του Κερένσκι. Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση στις 19 Οκτώβρη (1 Νοέμβρη) του 1917, όταν το Προκοινοβούλιο απέρριψε τις προτάσεις του για αποστράτευση. Το Φεβρουάριο του 1919 πέρασε στον Κόκκινο Στρατό.
3. Η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή δημιουργήθηκε στις 12 (25) Οκτώβρη του 1917. Περιλάμβανε εκπροσώπους της ΚΕ των Μπολσεβίκων, των σοβιέτ, των στρατιωτών, των συνδικάτων, κ.λπ., και υπήρξε το καθοδηγητικό όργανο της εξέγερσης.